* * *

Zaczynaj od oczu,
Bo w nich znajdziesz w blasku magię tę jedną,
Tą pierwszą bliskość, iskierkę potrzebną,
Chęć odkrywania tajemnic obrazu,
Tej w wyobraźni…
Więc go nie wymazuj,
Lecz znów podążaj w głąb wyobraźni.
Dotyk –
Tak lekki, lecz nadal wyraźny,
Zupełnie znikomy wydawać się może,
A jego ciepło serca dwa nagle
Połączyć pomoże.
Drży moje ciało,
Spojrzenie i dotyk – na miłość za mało.
W duszę zaglądasz,
Otwierasz jak książkę, strona po stronie,
Czytasz mnie…
A ja w upojeniu Twych słów tonę.
Rozpieszczasz mnie,
Uczuć nie zdołasz już chować,
Że chcesz mnie czytać, słuchać, całować…
Ja nadal tonę,
A Ty otwierasz kolejną stronę
I jakbyś znał treść całej mnie,
Znajdujesz puentę leżącą na dnie,
Dnie mojej duszy,
Miejsca mało znanego,
Którego dawno nikt już nie ruszył,
A serce…
             … tuż obok niego.